One shot. "Płótno"

Cześć, robaczki.
Przez długi weekend na pewno nic nie dodam, więc postanowiłam Wam wrzucić One Shot'a.
Mam nadzieję, że się spodoba. ;3
/Vampire
____________________________________________________________________________________

Powoli osunął się na krzesło, aby przyglądać się swojemu dziełu. Robił to codziennie, nie mógł się nacieszyć tym widokiem. Z każdym dniem na „płótnie” pojawiało się coś nowego. Jakaś plama. Fascynowało go to, że mógł rozmawiać ze swoim „obrazem”.

- Co u ciebie, słodziutka? – spytał lekko ochrypłym głosem, odpalając kolejną tego dnia fajkę

- Wspaniale,  a co u ciebie? – odparło ostatkiem sił dzieło

- Jakoś się trzymam.

Wstał i zgasił papierosa, przypalając kawałek obrazu, tworząc coś nowego. Płótno syknęło z bólu i rozpaczy.

- Jednak nie podoba mi się jedna rzecz. – odparł „artysta”

- Co Ci się nie podoba? – płótno cicho szepnęło

- Mój „obraz”. – odparł, patrząc na to co tak bardzo mu się nie podobało.

Spojrzał w górę. Widział strach i przerażenie. Tylko to mu się w tym wszystkim podobało. Lubił to widzieć u innych.

- Nie… Nie możesz. Nie możesz wyrzucić czegoś, co stworzyłeś. – wyszeptało przerażone

- Oczywiście, że Cię nie wyrzucę, skarbie. – podszedł do płótna i czułe je pogłaskał – Wolę Cię zniszczyć. – szepcząc to wbił nóż w środek „obrazu” i przejechał nim jeszcze trochę.

Odszedł i patrzył. Kiedy „niechciane dzieło” ostygło, zapakował je do czarnej, plastikowej torby i wyniósł do parku. Wracając do domu myślał skąd wziąć coś nowego do rysowania. Nagle coś przykuło jego uwagę. Stanął i przyglądał się witrynie sklepowej. Tak. Oto mu chodziło. Jest idealne.

Zadowolony przekroczył próg domu. Wszedł do salonu i rozsiadł się na kanapie.

- Skończyłeś? – spytał jeden z obecnych mężczyzn w salonie

- Jeszcze nie. – odpowiedział lekko zawiedziony, popijając Danielsa. –Zaczynam od nowa.

- Co?! Żartujesz sobie? – blondyn uniósł się i zaczął chodzić po pokoju. – Axl, to już trzecia dziewczyna. Myślisz, że nikt niczego nie zauważy? Nagle znika kilka dziewczyn, a potem wszystkie giną. TO się robi chore!

- Od kiedy kaleczenie ludzi jest normalne, Duff? – spytał mulat

Ten tylko pokręcił głową i wyszedł z pomieszczenia, szturchając wchodzącego Stradlina.

- Kurwa.. – mruknął dosiadając się do mężczyzn

- Co jest? – rzucił Rudy, choć doskonale wiedział o co chodzi

- Nie mogę się do niej dodzwonić, ani z nią spotkać. Unika mnie od kilku tygodni. – odpowiedział

- Daj sobie z nią spokój. Ona nie jest ciebie warta.

- Muszę z nią pogadać. – czarnowłosy wstał z kanapy – Wiedzie gdzie może być?

Hudson wzruszył ramionami, a Axl uśmiechnął się.

- Sprawdź w parku. Dzisiaj ją tam odprowadzałem. – zaśmiał się diabolicznie

 - Co widziałeś ja? – ożywił się Izzy – Czemu nic nie mówiłeś!?

- Miło spędzaliśmy kilka ostatnich tygodni. – Axl pozostał niewzruszony

Izzy zamarł. Jego dziewczyna była płótnem, płótnem Axla. Ona już nie żyje. On ją zabił.

- Stary, znajdziesz sobie kogoś. – poklepał kumpla po plecach i poszedł do swojego pokoju.

Axl był chory, nawet bardzo chory. Jego umysł był doszczętnie zniszczony. Wszystko to przez jedną kobietę.